kaç kez sevebilir ki insan? ilk kez sevmiþtim sanýrým sevmek denen þeye neredeyse inanmak üzereydim üstelik saçlarýnda bir kar tanesi aradýðým sevgilim kibrit çöpleriyle oyuna tutuþmuþtu nedendi bilinmez önce saçlarý tutuþtu. oysa tanrým uzak bir köþesinden tahtýnýn herþeyi seyrediyordu. yetmedi kar tanesi söndürmeye ateþi izin vermemiþ olmalýydý tanrý. ve ateþ gelip sevgimize de sýçradý. yalanlar! bir benzin bidonundan dökülürcesine parladý kahpelik yayýldý atmosfere ve sevgi denilen, birden siyah renkli bulutlara karýþtý önce çýldýrdý gökyüzü tanrý sinirlenmiþ olmalýydý ardýndan bir saðnak baþladý ýslanmýþlýðým ahmaklýðýmýn haykýrýþýydý. anladým! kadýn, deðiþmeyecek bir tanýydý standart, ölümlü bir cenin belki de hiç olgunlaþmamalýydý... Sosyal Medyada Paylaşın:
azledilenzerdüşt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.