Ölümler bizim, "Her fani tadacaktýr ölümü" doðrudur, ya bizim ölülerimiz? ondört yaþýnda ondört kiloya düþen Berkin, direnip dövüþerek düþen Mahir - Deniz - Ýbrahim, koca çýnar Ýnce Memed ?..
Bizim ölülerimiz bizimle yaþýyor, her gün filizlenip büyüyor, daha çok büyüyorlar...
Genç yiðitler, ve koca çýnarlar bizimle yaþýyorlar, barikatlarýn sýcaklýðýnda, kavganýn sokakta ki ateþinde, baþak veren okullarda, isyana döllenen fýndýk tarlasýnda fabrika tezgahlarýnda, gün batýmýnda...
Aþk ve özgürlük adýna, þafakla birlikte, baþ kaldýrýyorlar hayata, bir bir çýkýyorlar, kimi tek tek, kimisi ise el ele tutulmuþ Tilda’sý ile, hele ki Berkin sarýlmýþ anasýna geçip gidiyorlar...
Sýra beklemeden, selamlaþmadan, itiþ kalkýþ olmadan, hiç bir þey yemeden-içmeden, yeniden bu hayata karýþýyorlar...
Hýzlý adýmlarla yürüyorlar, birbiri ardý sýra, biz gibi, canlý ölüler, giyotine kafalarý vermek için, ardarda dizilmiþ canlý ölüler...
Aþk Örgütlenmektir, bir can bir nefes hayat demekse! Atilla Yüceak Mart 2015 Araþtýrmacý Yazar -Þair Sosyal Medyada Paylaşın:
yüceak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.