AKŞAM KEYFİ

Akþamýn kuzguna gebe saatinde
anlamlara muhtaç bir rutinin içinde boðulmuþ,
gündelik görevlerden yorgun bedeni,
saldýn mý bir kanepeye
fýrlatýr atar gibi ceketini;
Hayat durur.

Ýstersin ki;
bir süre çalýþmasýn zamanýn motoru,
ilerlemesin bir adým.
Týpký sen gibi...

Bacaklarýnda
günden gelenlerin dizi dizi sancýlarý birikir.
Minik çimdikler atar sanki birileri
durduðunu fark ettiðinde bedeninin.

Tek bir þey istersin o an;
Kimse konuþmasýn,
Kimse bir þey istemesin,
Amman kimse sana iliþmesin.
Mutfaktan kalýn dudaklý bir arap hizmetçi ellerini kurulayarak gelsin,
Bacaklarýný minik bir þilteye yerleþtirsin.
Sonra sessizce çekilip huzurundan,
Damaðýna uygun kývamda bir fincan kahve piþirsin.
Önce
mutfaktan kokusu gelsin burnuna buram buram.
Sonra
sessiz evin koridorunda arap hizmetçin,
Þýpýdýk terlikleriyle yaklaþsýn sana
adým adým.
Kahve fincanýný aldýðýn anda eline,
Ruhunda inceden bir rast makamý týngýrdasýn.

Ah,bimem mi canýmýn içi...
Yok ki sende de, bende de bir arap hizmetçi.
Ama kahven var dolapta.
Senin sevdiðin saðda, yeþil kavanozdaki.

Bedeninden önce ruhun aldýðýnda yaþama takatini,
Sað elinle fincanýný tut,
dökülmesin kahven.
Sol elinle uzan telefona
Ve ara beni
Kýralým senle þöyle iki lafýn belini.
Bence böyle olur akþam keyfi

Serpil ÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın: