Kireç Suratlılara Selam Verirken

Ve iþte, bitti
Sensiz yaþayamamaktan korkuyordum
Hayat bana seni çok büyütmüþtü
Kalbim, bu yalana ne kadar inanmýþtý

Martýlar, acýlarýmdan beslenirken
Kýyýsý yosunlarla dolmuþ deniz, az köpürmedi senli hayatýmda
Seni incitmemek için
Çok kez kýr çiçeklerini parçaladým
O yüzden
Papatyalar küskündür bana

Her seven, gidenin ardýndan bir bardak soðuk su içerken
Ben, gidiþinin þerefine tuzlu sular içiyorum
Ve iþte bittin
Bitirdin kendini bende
Sureti sana benzeyenleri, bir bir katlediyorum
Kireç suratlýlara selam verirken

Ve ben artýk aþka inanmýyorum
O yüzden
Ayrýlýða yazan þairlerin yüreði küf tutumuþtur
Gidenlerin açtýklarý yaralardan
Her taraflarý kötü kokular içindedir
O yüzden aþka inanmazlar

Sitemleri boyunlarýný aþsada
Kendi yanlýzlýklarýnda can çekiþirler
Ve cesaretleri olmaz yeni bir aþka
Hep korkularý vardýr
Birde, acabalarý

Çok acýtmýþtýr gidenler
Býraktýklarý gözlerle ve sözler le
Harebe olmuþ yürekler, yeni bir aþký kabullenmez
Kimi tuz basmýþtýr
Kiminde kor sönmemiþtir
O yüzden ayrýlýða yazarlar acý dolu yürekleriyle

Yeni yetme sevdalar basit gelir onlara
Her ne kadar desede þair "herkesin sevdasý kendine büyüktür"
Ýnanmazlar, emek verilmeyen aþklara
Ýnanmazlar
Ve
Ýnanmýyorum...



Sosyal Medyada Paylaşın: