GÜL YAĞIMSIN

Güz yaðmurlarý yaðdýkça,
Hatýrlatýr seni bana.
Bütün hüzünlü ve
Yanýk türküler,
Yankýlanýr kulaklarýma.
Senden baþka,
Hiç kimse iyi gelmez,
Kanayan,eski yaralarýma.
Sen,
Hiç kimsenin iyi gelmediði yerden,
Sar,kanayan yaralarýmý.
Kulaklarýma yankýlanan türkülerde,
Yokluðun gelir aklýma.
Seni sensiz,
Beni sensiz yaþarým,
Sararýp,topraða dökülen,
Sonbahar yapraklarýnda.
Sonbaharda Güneþ nasýl ki,
Gizlenir gri bulutlar arkasýnda,
Benim de,gizlenir duygularým,
Hüzünlü anýlarýn kuytularýnda.
Boynu bükük kalýrým,
Yüreðimden gittiðin,
Benden ayrý olduðun için.
Her Ýlkbaharda yeþeren doða,
Sonbaharda sararýr,solar gider.
Benim içimdeki,Aþk denen gül bahçesi,
Yemyeþildir,çiçeklidir her dem,
Sen’se,"Gül yaðý"sýn,
O güllerden,damla damla süzülen.
Tuðal KÖSEMEN



Sosyal Medyada Paylaşın: