Ahdederim

Dost kalmadý ne köyde ne þehirde.
Börtü böcü ses vermiyor nehirde.
Senelerdir beklediðim mutluluk,
Nedense hep, bizler için tehirde.

Ýsterim ki; sevgi sarsýn bedeni,
Saygý yoksa olamayýz medeni.
Ayný yolda yolcuyuz biz ezelden
Döndürmeli yanlýþ yolda gideni...

Fýrsat kaçtý geldik yaþýn kýrkýna,
“Sorun nedir?” varamadýk farkýna.
Herkes kendi dünyasýný döndürür,
Çomak sokar, baþkasýnýn çarkýna.

Günden güne artar ömrün firesi.
Geçip gider insanlýðýn süresi.
Son nefeste “eyvah!” demek boþuna,
Yaþar iken, piþmanlýðýn sýrasý.

Beklemeye takatim var gücüm var,
Þu hayattan alacaðým öcüm var.
Susturmayýn, konuþayým özgürce
Ýçerimde birikmesin, acým var.

Umutsuzluk deðil benim yaptýðým.
Ýsyan edip baþkasýna taptýðým...
Allah bilir içerimden ne geçer,
Hiç olmadý, doðru yoldan saptýðým.

Yazdýklarým; düþüncemin güncesi,
Gerçekleþmez, sanmam ölüm öncesi.
Yüreðimde fýrtýnalar kopuyor;
Dökülenler, sözün epey incesi.



Sosyal Medyada Paylaşın: