Anne...
Ben ölüyorum.
Nefesim gýrtlaðýma dayandý,
Boðulmak üzereyim,
Yorgunluk kesti ayak bileklerimi.
Taþýmaktan bile bir haber beni,
Ölüyorum ben anne...
Alýrken nefesimi mutlu olamýyorum.
Nefesim;
Düþüncelerimle yer deðiþtiriyor sanki.
Beynime nefes deðil de,
Düþünce çekiyorum.
Çektikçe ölüyorum ben anne !
Koskaca bir düþüncede yalnýzým,
Düþüncelerim öldürüyor beni,
Gel kurtar beni anne...
Ben ölüyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.