’Hangi daðýn yamacýnda açan çiçeksin ? Yoksa sen özgür kuþlar gibi gökyüzümden mi geçeceksin ?’
Gözlerinde kaybolmadým ben daha Ellerine dokunduðumda buz tutan parmaklarýný hissetmedim Heyecanýnda masumlaþan halini görmedim... Utangaç yüreðine sarýlmadým ben senin...
Hiç bir zaman þýmartacak kadar yakýnýnda deðildim. Büyümeyen çocuksu halinin elinden tutamadým. Sokak sokak nereye gittiðimizin önemi olmadan gezemedim. Kaldýrým taþlarýnda gölgem bile yalnýzdý benim.
Küstüðünde suratýnýn aldýðý hali hep merak ettim. Aðlarken iç çeke çeke mi aðlardýn ? Boþver aðlama... Özledim desem , duyar mýsýn beni bilmem. Söz söylesem , anlar mýsýn iç sesimi ? Bilemedim ben...
Güzel bir günde , güneþ doðduðunda benim için, Ve senin için bir baþka aktýðýnda zaman, Aklým baþýmdan uçmuþ, Zaman savurmadan bizi baþka taraflara, Arafta kalmadan yaklaþ, Yaklaþ bana...
O zaman haykýracaðým aþkýmý sana... O an yaþanacak ne varsa...
Yunus Özkan
28.02.2015 03:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.