Yaþadýðýmýz aþký, bir gün unuturum sandým. Týpký kabuk baðlayan yaralarýn kuruyup dökülmesi gibi… Kalbimdeki bu aþkýn izi bir gün beni öldürür sanýrdým. Týpký bir gülün bir güle deðerek solmasý gibi.
Bazý þeyler zaman içinde unutulup kaybolur sanýrdým. Týpký yazýn yaðan yaðmurlarýn toprakta kurumasý gibi. Seninle bu aþký ölümüne, yeniden yaþamak isterdim. Týpký bir gülün bir güle deðerek solmasýnda olduðu gibi.
Ömür kýsa, o da her þey gibi, gelip geçer sandým. Týpký ýþýða koþan kelebeklerin yanýp yok olmasý gibi. Belki hayatta aþkýnla kýsa da olsa yaþarým sandým. Týpký bir gülün bir güle deðen sýcaklýðýnda olduðu gibi.
Belki hayatta aþkýnla kýsa da olsa yaþarým sandým. Týpký kuru bir gülün toprakta can bulmasý gibi. Nerden bilebilirdim ki, olmadýk bir rüzgâr çýkacak. Beni kuru bir yaprak misali oradan oraya savuracak.
2002 / Cahit KARAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KARAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.