Sokakakta aþk insan olmaktýr, barikatlarýn sýcaklýðý, erdemi sevgilinin yüreðine yapýþtýrýr.
Siren sesleri arasýnda bir baþkadýr gözlerinde çay içmek!
Hafiften dokunur, öpersin, örgüsü çiçeklenmiþ saçlarýndan, tutarsýn ellerini, dizlerinin dokunuþuyla harlanýr ateþ, parmaklarýn titrer, çay dökülür, ve sen bakýþlarýnla baþlarsýn gülmeye...
Barikatlar, sevdanýn direnç kaleleri, cayýr cayýr tutuþtutur sevda adýna, burada girsende, düþlerinde giremezsin ateþe, pazarlýk dahi yapamazsýn, özgürlüðün ayak sesleri bu, inadýna of demez.
Ne konuþabilirsin gök gürültüsü ile, ne de tutabilirsin o sivri dilini gülüm, saydýrýrsýn Allah’ýna kadar, yýldýzlarýn mýrýldandýklarý þarkýlarý duyan kadar...
Düþlerimiz biter mi? bilinmez, barikatlar hep olsa da, elbette gençlik gülleri solacaktýr, bildik söz, "gidenler dönmez" ise, kahrolasý hüzün daima kalacaktýr bizlerde!.. Atilla Yüceak Þubat 2015 Araþtýrmacý Yazar -Þair Sosyal Medyada Paylaşın:
yüceak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.