Ben

Kibar bir annenin ilk göz aðrýsý
Yiðit bir babanýn -sözde- aslan oðluyum
Hep kendimce -sözde- lerim
Ben size göre baþka, kendime göre bambaþkayýmdýr
Hayatý yaþamayý severim yerine göre. Ýnsanlarý keza...
Kendimi... Onu hiç sevmem
neden diye sorun sormayýn deðil
Ne derece ilgilendirir bilmem
Tipimi sevmem, sözlerim boþtur. Ama hayallerim asla.
Ýstanbul’u düþlerim en naif kelimelerle
Düþmaným cehalete kanlý ellerle
Kafiyeyi de severim musikidir. Kulaða hoþ geldikçe...
Yaparým da.
Sevmem dediklerimi sevmem demeyi de severim
Genelde demeyi severim hem.
Konuþmak en büyük lüksümdür. Bazý zaman olur susmam!
Okurum ne bulursam. Erdal Hocam öyle derdi.
’’Cahiliye devrine hem yakýn hem uzaðýz’’
Yazarým... Severim yazmayý. Þiir, deneme...
Bir ara roman yazdým. Az yaþadý.
Ýlk kez tanrý oldum ahmak beynimde.
’’Ben yarattým romaný’’ Sonra hissettim tanrýnýn aslýný
O gündendir insaným yere basýyor ayaklarým
Sevmeyi de severim.
Az kadýn sevmedik erkek adam deðil miyiz?
Öyle ya... O iþ yalnýzca tenasül uzvuyla deðilmiþ bildim
Seviyorum ama gidiyorum. Vicdanla tanýþtým
Artýk seviþiyoruz.
Eskiyi, eskimi sevmiyorum.
Hep kafiye olsun derdim þiirde serbestim artýk
Ama kararsýzým belki bundan da býkarým
Þiir yazýyorum. Neden diyor cevap yok
Saçma kimine göre
belki anlamýyor da ondan..


Sosyal Medyada Paylaşın: