Esmemiþ rüzgârlarýn getireceði bir umuttu, Ne vardý ne de yoktu. Uzun zamanlar öncesi gibiydi beklide, Hayat… Çoktan silinmiþti hatýramdan. Þimdilerle hiç baðdaþmýyordu. Bir zamanlar diye baþlayan hikâyemdi hep, Ne öyküydü ne de masal oldu, Ve sonuna hep nokta kondu…
Sustuðum son cümlemdi bilmeden, Lal olmuþçasýna dilimi acýtan, Aðlamak mýydý yaðan yaðmur, Ya da su gibi akýp gitmek miydi? Ömür… Mum ýþýðýnda son mahnýydý belki de, Maþuku aðlatýrcasýna, Yanýk, yanýk inlemek…
Ey ömrüm, þimdi titre, Ellerin üþümüþ, Ayaklarýn üþümüþ, Baþýn öne düþmüþ, Sol yanýn buruk, Tenin daha sýcak, Birazdan kýyametin kopacak…..
DUDU BAYRAM EYEOÐLU/ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
dudu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.