Derbeder yurdunda garip ahiyim,
Gönül deryasýnda gemi yürüttüm.
Hem büyük aptalým, hem de dahiyim,
Muhabbet yolunda ömür çürüttüm.
Ektiðim güllerden zehirli diken,
Sivrilip batmasý boynumu büken.
Mecnunun çölünde padiþah iken,
Peþimden binlerce iti ürüttüm.
Âþýklýk ilminin gizli âlimi,
Zebunluk yolunun Yavuz Selim’i,
Olmuþken sevdiðim bilmez halimi,
Zemzem pýnarýnda duygu arýttým.
Ödülüm Allah’ýn verdiði çile,
Yaþayýp giderim hasretim ile.
Rastlayan oldu mu, benden sefile?
Harabat ehline hüzün yarattým.
Yaðmur bulutuyla selam saldýðým,
Gözünün renginde hayat bulduðum,
Geceler boyunca derde daldýðým,
Mehtabýn þavkýna onu arattým.
Özümden sevdiðim bilmezse beni,
Demek ki, kalmamýþ imaný dini.
Vuslata kapandý yollarýn sonu,
Sevda pazarýnda zulmü kâr ettim.
Aklýmdan þüphem var, hâsýlý kelam.
Yerine varmýyor saldýðým selam.
Kalbimin pýnarý baþýmda belam,
Duygu yaðmurumda umut kuruttum.
Mehmet NACAR