Anlık yalanlar, şiire zorlar

Onu özlemekten bir türlü kurtulamadým.
Suç, hayallerin mi yoksa yaþanmamýþ anýlarýn mý anlayamadým.
Gözlerinin karasý mý onu vazgeçilmez yapan?
Saçlarýnýn ya da teninin yumuþaklýðý mý?
Her ne ise bunu çözmekten acizim.
Dediðim gibi: onu özlemekten mantýðým düðümlendi.
Kestiremiyorum. Aklým algýlayamýyor.
Anlamsýz...
Her sözcük, cümle yahut düþünce, hayal yetersiz.
Ne!? Onu vazgeçilmez, karþý konulmaz yapan ne?
Onu sevmekten bir türlü kurtulamýyorum.
Tütün, alkol, sigara ne?
Ýçmem gereken ne ise onu bana verin dostlar.
Yeter ki yanýmdaymýþ hissi geri gelsin.
Yeterli olacak eminim; yüzü, kokusu yüzümdeymiþ gibi yeniden... Yine...
Kurtarýn!
Yardým mý çaðýrdým az önce? Evet.
Kurtarýn. Onda boðuluyorum.
Hayallerim nefes alamýyor. Anýlarým
Ve yaþanmýþlýklar üstüme oturuyor.
Alýn üstümden! Ne içmem gerekiyorsa
Getirin.
Söz veriyorum! Bir dikiþte içeceðim
Tek nefeste ne varsa çekeceðim ciðerlerime.
Yeter ki, yeterli olacak ki kurtarýn beni ondan.
Hangi adamla seviþmeliyim?
Teni onun gibi olan var mý? Gel.
Söz veriyorum. Sunacaðým bedenimi sana.
Gel
Yeter ki kokun ona benzesin,
Dokunuþun benzemese de olur.
Kurtar beni!
Evet. Kabul ediyorum; acizim. Kurtar beni.
Kalemim bitmiþ, sözcükler aklýma gelse neye yarar?
Uzatmaya elim yorgun,
Kendimi dinlemeye ruhum...
Kurtarýn beni.

Sosyal Medyada Paylaşın: