USMAN
Takým elbiseyi giyince hemen
Atladý koltuða kývýrdý Usman.
Ýstediði yöne döndürdü dümen
Kazandan bol kepçe savurdu Usman.
Bile bile oyu vermiþtik ona
Zekâsý dört köþe açmadý vana
Aðzý açýlýnca laf düþmez sana
Gencecik çamlarý devirdi Usman.
Donunu çekmekten aciz adamý
Makama getirdi giderdi gamý
Duvarla birlikte yýktýrdý damý
Deveyi iðneyle döverdi Usman.
“Bütün iþler benden sorulur” dedi
Lortlar sofrasýnda dört öðün yedi
Aslaný görünce görüntü kedi
Þeytandan daha çok gâvurdu Usman.
Bilmediði bir iþ yoktu tarifte
Onda bulunan söz yoktu arifte
On parmak bin türlü hüner herifte
Kaymaklý kadayýf geverdi Usman.
Poz vermeyi sevdi koþtu dört nala
Belgeli ustaydý elinde mala
Þimdi dost arasýn baktýrsýn fala
Geleni darýltýr kovardý Usman.
Sýkýþýr köþeye tep tepbet derdi
On üç gün geçmeden ortamý gerdi
Sattý Eðirdir’i ucuza verdi
Dostlarýný baþtan savardý Usman.
El öpüp secdeler ettiler ona
Þiþerek kabardý sýðmadý dona
Diþine dokunan sürüldü Van’a
Sulandýkça azdý göverdi Usman.
Yolsuzluðu modern usulle yaptý
“Hak yoldayým” dedi ters yola saptý
Makam sevdalýsý þöhrete taptý
Ýþini bilene duvardý Usman.
Þimdi selâm veren arar gözleri
Görmedi oy veren aciz bizleri
Tanrý oldu yokuþ etti düzleri
Gülistaný çöle çevirdi Usman.
Biri feda etti güzelim yurdu
Herkesi darýlttý yalnýzca durdu
Dursunî’yi gördü enseye vurdu
Koyun baþ üstüne davardý Usman.
05.04.2014 Dursun Yeþil
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.