Yokluðunda farkýna vardýðým yokluðumun, Varlýðýnda bir farký yoktu vardan, Ýþte ben, bu yüzden, Haz alamam gayrý bahardan.
Bahar da bir daha, uðramaz ya zaten sensiz semtime, Yine de ben düstur edindim kendime, Ne çiçeklenen dallara düþer gayrý gönlüm, Ne çið düþen çime, Güneþ deðil de akþamlarý, Yokluðun battýkça içime…
Göz yumdum yokluðuna, Yokluðuma yumuldum… Oy Yaradanýna kurban olduðum, Sen Güneþ olsan, Ben Hilâl olabilirdim anca, Yine de… sýðdýramazdým sana yalvarmayý, Baðlandýðým inanca…
Varsýn, harabe benliðimde, Ha bire yankýlansýn sesin. Göz yumdum gidiþine, Gönlüm görmesin ki yokluðunu… Düþünmesin…
HâLimce... 25.02.2015 - 00:01 Sosyal Medyada Paylaşın:
halimkok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.