Sahipsiz Ayrılıklar

Kýyýsýnda gezerken gözlerinin
Kime ait olduðunu bilmediðimiz bir sal
Savurdu küreklerini ayrýlýðýmýza
Sevmek belki de en çok o an hissettirdi
Acýmtýrak tadýný damaðýmýzda

Lâl olmuþtu sevdamýz
Bir rüzgâr gülünün kanatlarýnda takýlýrken doðaya
Ýnce bir yalýnlýktan ibaretti þarkýmýz
Sen acýna yaslamayý seviyordun sevdamý
Ben ise sana anlatmayý seviyordum yazgýmý

Sonra karýþtý kafalar
Ne dediðini anlamadýðýmýz cümleler
Yer bulurken sahnelerde
Bir ebabil azabý düþtü sevdamýza
Günahkâr bir dille seslenirken yaradana

Belki de karýþmayý seviyorduk
Karýþtýrmayý masallarý birbirine
Üç kiþilik yalnýzlýktan baþka bir þey deðildi
Aynada durmadan kendimize söylediðimiz
Sen dokunmayý seviyordun dudaklarýma
Ben ise yakmayý ruhumu avuçlarýnda

Deliliði oynamayý seviyordum belki de
Bir meczup sevdanýn içinde boðulmayý
Yaþamayý seninle ayrýlýðý
Kýrmýzýyý
Bazen ise karalýðý giymeyi üzerime
En çok da karýþmayý seviyordum belki de
Senin adýnýn geçmediði tüm þarkýlara

Dudaklarýnda karanfil demetleri
Ýçinde cehennem misafirleri
Dilinde sahipsiz mektuplar
Karda yazýlý
Sahipsiz ayrýlýklar
Hicrette kayýp sevdalar
Denizde solgun ölüler

Sahipsizim


Selçuk ERKÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: