yalnýzca insan aðlamaz ki
gökyüzü de aðlar
Tanrý’nýn rahmeti
gökten uzak yere yakýn
tepeden týrnaða
damla damla yýkanýyor dallar
yýkandýkça arýnýyor
kirinden pasýndan
aþk derim ben buna
güneþin potasýndan
yüreðimin gönül sofrasýndan
en temiz, en berrak,
has billûr, en safýndan
su sýzýyor topraða
can veriyor yapraða
gelecek bahar
yeni filizler sürecek
al yeþil bürünecek dallar
ey gökyüzü, ey felek
ben de düþtüm aþka
yaðdým en az senin kadar
yere düþen damlalar
yalnýzca senin deðil
benim de onlarda payým var
bazen yaz
bazen güz yaðmuru
eridi yüreðim
toprak ile
yapraða karýþtý hamuru
ey sevgili
deðil mi ki adýn gül
her damla yaðmur
her damla yaþ
bil ki gül yüzüne ödül
boþuna deðil
feryadý figâný
aðlamasý bülbülün
aðladýkça bahar
aðladýkça aþk
dallarda filiz filiz
yüreðimden özlem sürgünü
benden önce gelir açlýðý
dallarýn güllerin
sevgiye muhtaçlýðý;
beni dörde bölseler
üçü akar biri kalýr
aþk dediðin
damla damla çoðalýr...
Þaban AKTAÞ
24.02.2015