Huysuzluðunun bir sonu yok mu ömrüm ? Sayende kirli bir paçavraya döndüm, Saðýmdan, soluma mum misali söndüm, Yeter artýk çekemez oldum bu acýyý.
Yaþam diye önüme bir eser koydun, Ben uðraþ verdikçe sen beni yordun, Yedin bitirdin beni çok mutlu mu oldun ? Yeter artýk yaþayamaz oldum bu acýyý,
Býrak yakamý artýk bir gün yüzü göreyim, Rahat býrak ta gönlüme biraz sevgi ekeyim, Doyuramadýmmý seni daha neler vereyim ? Yeter artýk bir nebze mutluluk ver kes acýyý, Bende huzura ereyim.
Zafer Özcan-(24.02.2015)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.