Kel kafalý çocuklardýk Bilmezdik öyle sað sol. Tek bildiðimiz ya eski çoraplardan yaptýðýmýz, Ya da lastik bir toptu. Ona da derdik fotbol.
Yuvarlanýrdýk tozun topraðýn içinde. Cývýltýlarýmýz dört bir yana neþe saçardý. Mikropmuþ, bakteriymiþ výz gelirdi. Alayýna resti çekmiþtik. Yedi belaydýk resmen. Sokaða indik mi hepsi bizden kaçardý.
Öyle agaya beleþ tuvaletlerimiz filan da yoktu. Orman katliamlarý da baþlamamýþtý henüz. Sýkýþýnca bulurduk bir aðaç Bir yandan su dökerdik Bir yandan çevirirdik topaç.
Yalnýz kýzlarýn iþi zordu. Ellerini önlerine atýp koþmaya baþladýklarýnda. Anlardýk tuvalet ihtiyaçlarý geldi yani Düþerdik peþlerine… Az sapýk deðildik bizler de hani.
Kim bulursa tahta tekerlekli bir araba. O aða olurdu artýk bizler de maraba. Saygýda kusur etmezdik elbet. Kýzdýrmamak için aðayý. Kýzlar kuyruða girerdi adeta Öpüp de prense çevirmek için , Sümükleri yeþil yeþil akan kurbaðayý.
Teksas, Tommiks, Zagordu hitlerimiz. Asla eksik olmazdý bitlerimiz. Babalarýmýz dert etmezdi pek bu haþaratý. ‘’Bit yiðitte olur’ derlerdi. Bitli bitli fýrlardýk sokaklara. Bizden önce koþardý itlerimiz.
Laf aramýzda en çok da beni döverlerdi. Ama yine de en çok beni severlerdi. Ya, zorla deðil ya Taa o günlerden severdim mutfaða girmeyi. Tencere-tavayý kapardým. Kýzlara çamurdan pastalar yapardým.
Kavga da ederdik elbet. Hatta bazen mahalleler arasý olurdu. Lakin nasýl becerirdik bilmem, Kafa yarardýk, kemik kýrardýk da kalp kýrmazdýk. Sanýrým namert yoktu aramýzda. Ya da o kavramý öðrenmemiþtik henüz, Kesinlikle arkadan vurmazdýk.
Kel kafalý çocuklardýk hepimiz, Þimdi kel kafalý büyükler olduk. Ne mertlikten eser kaldý hatta ne de insanlýktan. O eski günleri sayýklar olduk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sami biberoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.