HAYKIRARAK SUSTUM BEN….
Göðün kýzýllýðýnda, görünce gözlerini
Ýsyan edip kendime, haykýrarak sustum ben
Peþinden kopup gelen, fýrtýna sözlerini
Tek tek yüreðe koydum, bir kenara pustum ben
Kar alçaklarda artýk, yükseklerden esen sen
Haklý haksýz demeden, kuru sýký kesen sen
Kýrýp döküp saçarak, seven benim desen sen
Kahkahayla gülerim, gerçekleri astým ben
“Git” diyen yürek nerde, nerde o cevrin nazýn
Yüzünde piþmanlýk var, kesilmiþ birden hýzýn
Gündönümü gibisin, ne kýþ belli ne yazýn
Karanfiller açarken, damda tüten istim ben,
Dil yüreðin rehberi, sen düþün o söylesin
Sen yalan aþkýn yalan, buna dünya neylesin
Mahkûmsan gerçeklere, seni azâd eylesin
Kaçaklara limaným, sýðýnacak üstüm ben
Dünya ne kadar büyük, meðer yürekler darmýþ
Tüm melanet kökleri, aciz kullarý sarmýþ
Hikâye bitti iþte, bir yokmuþ, bir de varmýþ
Sonu yok ya bu aþkýn, deli deli estim ben
Ýsyan edip kendime, haykýrarak sustum ben…
AVCI-
2015 ÞUBAT 23
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.