Kalem tutamayacak kadar parmaklarým yorgun
Konuþamayacak kadar dilim sus pus
Riyakar sevgilerden býkmýþ yüreðim
Sevemeyecek kadar bitap düþmüþ kalbim
Harfler boðazýmda düðüm düðüm
Sözcükler dudaklarýmda kelepçeli
Vücudum yorgun
Beynim yorgun
Ruhum yorgun
Ben hepten yorgun
Yýllarýn yorgunuyum iþte…
Hayatýn yükü o kadar aðýr ki
Bazen her þey batýyor
Nasýl katlanýr nasýl dayanýrým muamma
Seni nasýl sevdim
Ne kadar sevdim
Kafamda soru iþaretleri
Aþk þerbeti acýdýr derler
Ýçerken boðazýmý yakýp geçer
Karþýlýksýz sevdim dilim yanar
Ýçimde sönmeyen yürek yangýnlarý
Avaz avaz haykýrýþlar
Susmayan çýðlýklar
Bir damla gözyaþýnda boðulacak serzeniþler
Yine akþam
Ufukta yine sensizlik
Sensiz yýllar yordu
Ben yine hazan mevsimindeyim
Yine hüzünler diz boyu
Yine mutsuzluk
Yine çaresizlik
Yine Sensizlik
Sensizlik saklar beni kimsesizler karanlýðýna
Her fýrsatta firar ederim
Zifiri karanlýðýn gölgesinde kaybolup
Cümlelerimin yorgun düþtüðü yerdeyim…
Asýrlardýr hasretin yordu
Özlem kelimeleri kurþun gibi
Sol yanýmý delip geçiyor
Kolum kanadým kýrýk
Uzanamam tutunacak bir dal bulamam
Ne arkamý yaslayacak bir dað
Ne de gölgesinde soluklanacaðým o koca çýnar
Gözlerimin önü morarmýþ
Yüzümde derin çizgiler
Bedenin yorgunluðu
Duygularýn ve yaþananlarýn yorgunluðu
Vursa da tam on ikiden
Yürek yorgunluðunun yanýnda nedir ki
Yýllarýn yorgunluðu var üzerimde
Yine sensizlik yaðýyor yüreðimin en ücra köþesine
Haykýrmak istesem de konuþamýyorum düðümleniyor boðazýmda kelimeler
Kulaðýma fýsýldadýðýn aþk nameleri arasýnda med cezirler yaþýyorum
Kolum kanadým kýrýk uzanamadýkça sana üþüyorum gölgende
Burnumda tütüyor miski amber kokun,
Hasretinden gözüme uyku girmiyor
Yastýðým kabul etmiyor baþýmý
Bir solukta özlemlerini içime çekmekten yoruldum
//Sevdalar mutlu baþlar zamanla acý verir insana, Aþk ayaklarýný yerden keser tepeden bakan kýzgýn güneþ gibidir ne kadar yaksa da vazgeçemezsin...//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
21.02.2015