* İSTANBUL'LU ÇİNGENEM *
Sen, Ýstanbul’lu çingenem,
Öyle dik dik bakma bana
Çek git Çiçek pasajýna sýðýn
Ellerimin arsýnda tuttuðum Çamlýca’yý
Kanlýca’ya sattým çiðneyip de geçme.
Düþlerini düþlerime karýþtýran anafor
Galata köprüsüne gidiyor musun hâlâ?
Ah, biliyor musun?
Beklediðin son vapur yanaþtý iskeleye
Ýçinde Türkan Þoray, elinde yeþil bir dal
Güldüðünü gördüm, Ediz Hun’la el ele
Hey yalan dünya,
Anýlarým sen de kaldý ya, geri ver ya da, sen de kalsýn.
Koca Ýstanbul’un süvarisiyim ben,
Münir Nurettin’den þarkýlar söyleyip duruyorum
Boðaz’dan geçen gemilere haykýrdý þahdamarýmýn kaný,
Sýcak bir rüzgâr esiyor düþlerime inat,
Hadi gel, bu gece Beyoðlu’ n dayým
Sevdiðini söyle bana, bu dünyadan çekip gitmeden.
Nuri Daðdelen
29.0.1.2015]
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.