Bir cumartesi akþamýydý,
Çok fena baþým aðrýyordu.
Nereden kapmýþtým bilmiyorum hastalýðý,
Seyyah hem üþüyor,
Hem de senle konuþurken sesi titriyordu.
Senin için,
Yurt kapýlarý kapanmýþtý,
Çýkýþ yasaktý,
Ama birden kapý çaldý,
Kapýyý açtým,
Gözlerimin içine bakan telaþlý bir aþk vardý.
Tedirgindi bakýþlarýn,
Sýcak ellerin ile yanaklarýmý okþadýn.
Aslýnda þaþkýndým,
Sevdiðimin karþýsýna,
Pijamalarýmla çýkmýþtým,
O an deðil de,
Bir ara hatýrladýðýmda utanmýþtým.
O gün ilk defe,
Tarih kitaplarýndan baþka,
Bir aþk kitabý vardý masamda,
Ve bir þiir yuva kurmuþtu dilimin ucuna.
Israr edince sen,
Baþladým bende boðuk sesim ile okumaya.
Aðlamýþtýn,
Ne vardý sanki etkilenecek?
Beni de aðlatmýþtýn,
Sarýlmýþtýn,
Dakikalarca býrakmamýþtýn.
Uyurken izlemiþtim masumluðunu,
Þimdi anlamaya çalýþýyorum yokluðunu.
Her sabah pencereme bir güvercin konuyordu,
Derse geç kalýyorsun,
Diye çaðýrýyordu.
Þimdi kulaklarým sadece çýnlýyor,
Yüreðim sensiz çarpýyor,
Ne yaparsam eskisi gibi olmuyor,
Kaset baþa sarmýyor.
Vagif Seyyah Hüseynov