Kul hakký yiyenin gözü kör olsun
Onu hor görenin özü kor olsun
Görmezden gelenin iþi zor olsun
Mevlâm, hak yiyenin ruhunu daralt!
Bencillik kurbaný her ruha sözüm
Sakýnmam budaktan güruha gözüm
Ýyilik güzellik rayiha özüm
Mevlâm, bencillerin ufkunu karart!
Gezdim de dünyayý gördüm Konya’yý
Görmedim böyle bir ruhsuz manyaðý
Tez göster anlasýn Hanya Konya’yý
Mevlâm, bu densizin yüzünü morart!
Burnu Kaf Daðý’ndan inmedi yere
Bilerek kötüydü saydým kaç kere
Hayra vasýl eyle bulaþmýþ þerre
Mevlâm, uðursuzun ruhunu saðalt!
Hakka darlanana dar gelir dünya
Aþký horlayana zor gelir dünya
Beni körleyene var gelir dünya
Mevlâm, hak yiyene utkunu zoralt!
Onlar güne deðin çok hak yediler
Vurdular vurgunu ’Ya hak!’ dediler
Cezaya müstehak nankör kediler
Mevlâm, çek burnunu, k/uyruðun arat!
Kümese dalýyor hýrsýz tilkiler
Sorduk kadýlara ’Bekçi’ dediler
Ýnsafsýzca kulun hakkýn yediler
Mevlâm þu zulmeti gör de bir el at!
Bu kadar kötülük kastýn bana mý
Sor vicdanýna bir haktan yana mý
Senin ödülün hep hak yiyene mi
Mevlâm, o geçerken yýkýlsýn Sýrat!
Ýnsanýn mayasý dipten bozuldu
Tükendi hayâsý kökten kazýldý
Hak deyip de nice yanlýþ yazýldý
Mevlâm, insaný boz, düz, baþtan yarat!
Bilirim yaðcýlar yine yað çeker
Sol gösterip, alttan birden sað çeker
Garipler sýrtýnda yanardað çeker
Mevlâm, bu/h/arsýzýn odunu harlat!
Ezanýn okunup dindiði vakit
Kaleme söz oldu yazdýðým ahit
Sen isen her þeyi bilen tek þahit
Mevlâm, hak yiyene verme hiç rahat!
Nice hacý hoca ilim bilmiyor
Cahil karý koca bilim bilmiyor
Yedikçe hakkýmý yüzüm gülmüyor
Aktaþ haktan yana nâr eyle zâr at!
Þaban AKTAÞ
22.02.2015