elimde cay, denize karsi gozlerin nemli, islak belki de... bir siir dilimde islandi... yuregim buruk bir sizi ile ah etti yine... ah su deniz gibi taskinlik yapsam, senin kiyinda koparsam bir tufan... ismini bile anmaya korkar oldum... dusun ki... isminin bile bende ne firtinalara yol actigini... simdi yine susuyorum, elimde senin bardagin, senin dudaginin izini ariyorum... hala ayni nefesinin kokusunu hissederim diye... derin bir yudum aliyorum, dilimin yandigi umrumda degil... umrumdasin, unuttugum kendi canim... ne garip ki hep canim dedigin bu canin senin yaninda can denmesi bile iltifatti canima... iste sen boyle.. boyle icimdesin, yudum yudum aradigim, dilimde yuregimde hala islak, ve islak kalarak... sevginle...
{ dortlugun hikayesi mahiyetindedir, dortlukten once yazilmis olmasindan ve sevgilinin gonul kapisina varip siire mujdeci olmasindan dolayi one yazilmistir... )
Sosyal Medyada Paylaşın:
fuzuliM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.