istasyon..
ahþap kapýda kalmýþ izlerden
sayýklamalar
...
tren yolcusu oldum bazen
vedalarýmý unuttuðum
garlarda kaldý merhabalarým
pencereden baktýðým heryer
ömür gibi geçti kifayetsizce
bakire duygulara resimlenmiþ
tabiattý daðlarýn düþleri
aklýmdan tuttuðum yalnýzlýða küserek
sustum kirli sessizliðime
ve yitirdiklerimle
geride kaldý yüreðim
uzaklara yaklaþtýkça
kendimi unuttum
tanýmadým yüzümü
sesimde yabancý bir çýðlýk
hiç bilmediðim yarama
acýlar büyüttüm
gördüklerim
hiç görmediklerimdi
geçti irili ufaklý evler
içlerindeki
uçurumda kaldý gözlerim
kimseler yoktu
sessizliðin raylarýnda
tekil bir gölge oyunuydu herþey
tütünümde gri yangýn
çayýmda kýzýl depremdi zaman
geçip gitti sustuklarým
çýplak aðaçlar, ölü mevsim
utangaç yaðmur, daðýnýk kuþlar
selamladým parmaklarýmýn hüznüyle
kýrsalýn teninde kaldý ellerim
tren yolcusu oldum
kalabalýk düþlerden kalkan
takvimsiz aþka giden
düþük cümleler kurduðum
bir sohbetin yolculuðu bu
ve yelkovanda aðýr telaþ
akrepte hatýralar üþümesi
geçtiðim bütün topraklarýn
ölmüþ hayallerine astým kendimi
...
trenlerin yalnýzlýðýnda çaðýrmak ruhlarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
SENİ SEVMEK ANKA KUŞU SEVGİLİYE MANİFESTO ıslık DÜŞLENMİŞ SEVGİLİYE ÇIĞLIK DELİLA AŞK BİR DEVRİMDİR DELAL ağladıkça MAVİ ACILI KADIN ferman-ı aşk