Arý sokmuþ güneþi çiçek sanýp da, Bundandýr aðlar gök. Kezzap döktüm aðaca su sanýp da, Bundandýr kurudu kök. Gök aðlýyorsa eðer, Ben sebep oldum bu afete. Ama sen hep gül sevdiðim. Güller açsýn bahçende. Yollarýmýz ayrýlsa bile. Yaðan her yaðmurda, Hisset teninde damlalarý. O aðlayan gök benim.
Sivrisinek kaçmýþ gibi kulaklarýma. Polisin çevirdiði bir sarhoþ adam misali, Aylak aylak dolanýyorum. Kaldýrým taþlarýna takýlýyorum. Özür diliyorum sensizken geçtiðim sokaklardan. Adýný duyuyorum hiç tanýmadýðým bir adamýn aðzýndan. Adýnla seslenen birini gördüðümde boðacaðýmdan korkuyorum.
Sonra seninle kesiþiyor yollarýmýz, Birbirini tanýmayan iki yabacý gibi, Geçiyorsun önümden. Bir kez olsun arkana bakmadan. Bense arkadan bakakalýyorum. Önümü görmeden. Gittiðim her yol sana çýkýyor. Burasý çýkmaz sokak. Herkese adýný soruyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.