MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Huysuz yar…
AZAP

Huysuz yar…








Ey benim kömür gözlüm kara kaþlým
Ýçime hüznü köz yapýp koydun ya
vay yüreðimi yakan ahu gözlü ay
Her dem dar durdun bir geniþçe savrulmadý’m
oldu olacak bana yar olmasan da
bir tatlý dil uzat serinlesin þu kavrulan hüznüm
ey huysuz ey hýrçýn sözlüm
bu gönül demine hiç mi kanýn ýsýnmaz
olmuyor iþte bu yürek sensiz kimseye barýnamaz


sokak sokak dolaþtý bu tabanlar
kan dolan ayaklarým az mý senin için yanar
ah-u zarým var sen gonca gülüme
bir gelse bir gelse ya aþk dile
bir bilsen içimde ne denli yangýnlar köz olup eriyorlar
kývrým kývrým kývrandýkça özlem ve hasretler
bir türlü yol vermiyorsun yar menzile


Zaman her þeye çare ve ilaç derler ya
oysa an geçtikçe yürekten akan kan da har
hazandan hiç çýkartmadýn ya
sayende atim de bahar yerine kara kýþýn var
yüreðime hicran okun bent oldu
kurþun kurþun kahrý akýttýn sineme ya
ellerim bomboþ buz gibi böðrümde kalýp da dondu yar


bir gülüþüne hasretken
boynu bükük halde bir biçare ortalýkta kala kaldým
herkes koy ipini gitsin derken
inan ki ben hala o kara kaþlarýna meftunum
hiç gitmiyor ki gözümün önünden
bilmem ki bu gönül sensiz ne edecek
bu yürek attýkça sen sen diyerek
bir bir resim gibi seni içimin içinin içine iþleyecek


hiç mi bana gönlün göz kýrpmayacak
her bir aman’ýna bin eman’dýr bu yürek…




(21.02.2015) AZAP…









Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.