Kartepe’de, bir kýþ gecesi, gökyüzü kasavetli, boþaldý boþalacak, kent soðuðu ve karý bekliyor, tuhaf bir iþbirliði içinde geceyle, gecenin yanýlgýlarla dolu i mgelemiyle...
Buz kesmiþ parmaklarýyla, alelacele sarýp sarmalýyor görünümlerle düþleri, bir yelpaze gibi kapatýp karanlýða katýyor, üst üste katlanmýþ donuk i mgeler, anýlar arasýnda biçimlenecek yepyeni, hiç görülmemiþ, bembeyaz bir þafaðý bekliyor.
Sorun, bitmez dert, çile ve erteleme demek olan kara hazýrlanýyor.
Kötü bir þakaya, ya da bu Araf grisi tekdüzeliði kýracak bir serüvene hazýrlanýrcasýna, bir iþgale ya da bir felakete...
Oysa ki gülüm, varsýn yaðsýn kar, damlalarýn, tam tamýna hangi saatte kristalize olacaðýný, kaç santim birikeceðini, kaç günde eriyeceðini biliyoruz artýk.
Bu, bitmeyen aþk bizim, bitmez tükenmez kýþ da bizim kýþýmýz, bizim kýþ’ýmýzýn karlarý biteviye yaðýyor, tutuyor, iz býrakmadan siliniyor, tekrar tekrar...
He kurban, bu zalim yaðmalar, sanki daha gizli, daha soyut bir acýmasýzlýða, unutuþun acýmasýzlýðýna iþaret ediyor, baþlangýçlarla sonlardan, yeniden, en baþtan baþlayýp, bir daha sonlandýrmalardan ibaret hayatýn, geri dönüþsüzlüðünü, yalnýzca bir tek kez’liðini gizliyor. Atilla Yüceak Þubat 2015 Araþtýrmacý Yazar -Þair Sosyal Medyada Paylaşın:
yüceak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.