Iþýðýna yönelip arandýðým her yerde
Yaptýðým eylemlerde hep sen varsýn, sen yârsýn
Bahtýma doðan günde, selam veren seherde
Büyüyen özlemlerde hep sen varsýn, sen yârsýn
Her þey anlamsýz deyip bildiðimden cayarak
Gördüðüm rüyalardan ürperiþle ayarak
Aklýmýn orucuyla vakti iftar sayarak
Dilenmiþ kademlerde hep sen varsýn, sen yârsýn
Üþümüþ ellerimin arandýðý sýðýnak
Saklý durur sinemde nefesimde yýðýnak
Varlýðýna adanmýþ hüzne kurulu konak
Sevgi dolu demlerde hep sen varsýn, sen yârsýn
Duygulanmýþ anýmýn ziyasý en eminde
Ne dert kalýr ne hüsran cana sýzan yeminde
Nutku tutuklu gönlün ’biz’ dediði zeminde
Ektiði çiðdemlerde hep sen varsýn, sen yârsýn
Dalgalanmýþ yürekle beþ vakit görüldüðüm
Ben; benden uzaklaþýp kýyýna sürüldüðüm
Bir duanýn ucundan tutarak durulduðum
Manidar söylemlerde hep sen varsýn, sen yârsýn
Ýstemem baþka bir yâr ne þan þöhret ne makam
Tenhama gölgen yoldaþ ecrime payidar gam
Ve, güvercin naðmesi vuslata güzel makam
Çözülmüþ matemlerde hep sen varsýn, sen yârsýn.
Nezahat YILDIZ KAYA