MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

SİYAH ve BEYAZ
yücel özkan

SİYAH ve BEYAZ




Rüyama gelmiþtin dün yine
Bi kabus, bi karabasandýn
Gecenin içinden sýyrýldý kapkaranlýk saçlarýn
Sarmaþýk gibi dolanýyordu vücuduma
Sýkýyordu, durmadan sýkýyordu
her þeyi yapabilirdim halbuki, benim rüyamdý
Yaktým, yaktým bende tüm saçlarýný.

Sonra gözlerin çýktý gecede gizlendiði yerden
Kaþlarýnla bir olmuþ beni hançerliyordu
Durmadan baðýrýyordum.
Bir türlü ölmüyor,öldüremiyordum.
Oydum gözlerini, ezdim, parçaladým.
Fýþkýran kanýn tenimi yakýyordu
Acý çekiyor, baðýrýyordun
Çýðlýklarýn kulaklarýmý yýrtýyor, beynimi parçalýyordu
Birden elimi tuttun!
Gecenin tüm soðukluðunu hissettim teninde
Kaným donmuþtu sanki
Vücudum parçalanýyor, dökülüyordum
Koparttým kolunu, fýrlattým
Çýðlýklarýn dayanýlmaz hale gelmiþti artýk
Camlar patlýyor, duvarlar yýkýlýyordu…

Ölüyordun artýk
Etlerin çürüyor, vücudun kum gibi rüzgarda savruluyordu
‘Artýk bana zarar vermezsin! ’ diye haykýrýyordum
‘Neyin kaldý ki? Hiç bir þeyin yok artýk’
Ama sonra, kalan parçalarýnýn içinden bi ýþýk çýktý birden
Hiç görmemiþ, hiç hissetmemiþtim onu þimdiye kadar
RUHUNDU!
Çok güzel, çok güçlüydü
Korkuyordum.
Öylece kalakaldým, donmuþ gibiydim
Aðýr aðýr yaklaþýyordun bana
Yaklaþtýkça eriyor, yavaþ yavaþ tükeniyordum
Gözlerim akýyor, yanýk tenimden çýðlýklarýma karýþýyordu
Yalvarýyordum sana, çok acý çekiyordum artýk!

Ama sen gülüyordun
Kahkahalarýn daha çok acý veriyordu bana
Evet, kendi rüyamda bile yeniliyordum sana
‘Öldür beni, öldür. Ne bekliyorsun! ’
Ama sesim sadece bi hýrýltýydý artýk
Sen gülüyordun, ben ölüyordum
Sonra her þey kararmaya, sen kaybolmaya baþladýn
Rüya bitmiþti, hafif bi ürperti ve kendime geliyordum.

Açtým gözlerimi, sen vardýn karþýmda
Ellerimi tutmuþ bana bakýyordun
Hala titriyor ve çok korkuyordum.
Her þey olmuþtu, rüya gerçekti
Karanlýk yanýmýn gerçeðiydi
Herkesin iki yüzü olduðuna inanýrdým hep
Siyah ve Beyaz.
Ýki ayrý maske, iki ayrý yaþam…

Diðer gerçeðim karþýmdaydý
Tatlý bakýþlarýn, sýcacýk ellerin vardý
Güçleri aynýydý ama KAN yoktu
Konuþtun, biþeyler söyledin
Sonra sarýlýp öptün beni hafifçe
RUHUNDU…!
Çok güzel, çok güçlüydü
Bense güçsüz ve çaresizdim.
Sen bana bakýyor, gülüyordun
Ben aþýk oluyordum

Sen bana baktýkça ben;
Aþkýndan ÖLÜYORDUM…!
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.