ŞER ÇEKİYOR CANIM

seni fýsýldadým
nefesim dar geliyor karanlýk odalara
geçip gidiyorsun aklýmýn fay hattýndan
kör, saðýr inliyor özlemim
seni diliyorum dolaþýyor dilim, kekeliyor sesim
dudaklarýmdan düþen seni
krizlerim ulu orta yakalýyor
nefesimde kýzýl aðlýyor gece
yýldýzlarda uyutup güneþlere saklýyorum seni
kuþlar vuruluyor gönlümün havasýnda
içimin derinliklerinde batan gemiler
parmaklarýmda kýrýk dökük kelimeler
bir deniz kadar suskunum
karanlýk çekiyor caným

kapatýp gözlerimi sana düþüyorum
þer çekiyordu karanlýk yüzüm
sabahý olmayan gecelerdeydi karanlýðý getiriþi cümlelerinin
gözlerinin rüyalarýma kapanýþý dün gibi
aklýný kaybetmiþ parmaklarým
ellerini yitirmiþ bedenim
seni arýyordu ayaklarýný yitiren bacaklarým
bilmediðim caddelerde yitirdim bedenimi

çýðlýklarým saðýrlaþtý kulaklarýmda
dilime adýný hatýrlatmaktan kýsýldý sesim
ezan seslerine geliþini sesleniyorum
yanýyor caným
bitti þiire debeleniyor cümlelerim
ve sustuðum vakit çatlayacak unuttuklarým
gel demeye utanýyor tümceler
misafir ol avuçlarýmda yeter

Sosyal Medyada Paylaşın: