CİN ALİ

Cin Ali yakýþýklý çocuktu.
Uzun kollu uzun bacaklý, koca yürekli
Yüzünde anlamý çözülmez ifadesiyle,
Parýldayan yuvarlak gözleriyle
Cin Ali yakýþýklý çocuktu.

Cin Ali bir gün aþýk oldu.
Can Ayþe’ye vuruldu.
Can Ayþe ondan çok sevdi Ali’yi.
Parýldayan yuvarlak gözlerine
Hayatýný sundu.

Cin Ali sevmesini bilemedi Can Ayþe’yi,
Ya çok sarýldý, ya sýrtýný döndü.
Bir gözlerine baktý yuvarlak gözleriyle,
Bir görmemezlikten geldi.
Bulamadý ortalama sevmenin yolunu.

Cin Ali yakýþýklý çocuktu.
Ve dünya Can Ayþelerle doluydu.
Kocaman bir çiçek tarhýndan
Bir tek papatyayla çýkmak olur muydu?

Kýrdý Can Ayþe’nin çizgiden hassas kalbini.
Bir daha kalkmaz büktü boynunu.
Sonunda baktý ki baþka papatya yok.
Tek çiçek kendi çiçeðiydi gerçekte
Ve o onu soldurmuþtu.

Cin Ali yakýþýklý çocuktu.
Uzun kollarý, uzun bacaklarý vardý.
Parýldayan yuvarlak gözleri vardý.
Sonralarý...
Söndü ýþýðý bakýþlarýnýn,
Çocukluk, yaþlýlýða döndü çabucak.
Yürüdüðü yolun çizgisi kayboldu.
Can Ayþe’sini andý durmadan,
Ýnceldi inceldi beli büküldü.
Ruhu...
Çürüyen papatyasýyla çürüdü.

Cin Ali yakýþýklý çocuktu...
Sosyal Medyada Paylaşın: