mutluydu kapýyý açtýðýnda bir de içerideki sýcaklýk yayýlmýþ koridora boylu boyunca penceresi kapalý bir aðacý var sahibi olmadýðý sonbahardan kalan sonbahardan dedi beraber aðladýlar aralarýnda bir çift cama raðmen sonra son yapraðýný hiç bir þey alamayacak gibi duruyordu bir de baktý ki sadece bir yaðmur damlasýyla süzülmeye baþladý son gözyaþýný dökmüþtü sevdiði aðaç kalakaldý iskelet parçasý gibi bakakaldý sessiz bakiye bir de çok sevdiði sahibi olmadýðý kendi aðacýna bir damla göz yaþý döktü ve karanlýða büründü içinde bulunduðu vakit katý bir yalnýzlýktý adý içine derince çektiðinin nedendir bilinmez dinlemedi ne üvercinkayý ne aþký belli ki sevmez cemal süreya’yý hiç düþünmedi ve palyaçoyu dinlemeye baþladý pay mý biçti kendine acaba palyaçodan bir satýr gecenin karanlýðýndaki gümüþ damlalarýndan üç satýr kendinden bir kelime alabaora olmaya tüz tutmuþ bir gemi sanki kah denize açýlýr da boðuþur dalgalarla geceyle boðuþtuðu gibi yada karaya vurmuþ bir demir yýðýný hiç konuþmadý an be an saniyelere sýðdý koca bir yalnýzlýk gürül gürül bir hayatýda izliyordu zaman zaman yine de palyaçoyu dinledi ara versede zaman zaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cuma Derviş AKKUŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.