ermeden can erik
göktüm
hiç de abes deðil,
gök görmemiþ gibi
onlar beni
ben onlarý öptüm
erdim, erene dek
çok fýndýk kýrdým
neler neler
çið köfteler, kývýrcýk marullar
maydonozlu naneler
ne haltlar yedik/ule’de
onlar beni, ben onlarý
dilimledim dilim dilim
geçip gitti
gençlik bitti
gençlikte olur hoþluk
o da bir kuþluk
kaç þiþe devirdim,
sardýðým tütün
sarýldýðým duman
uçtu büsbütün
can erik cambaz erik
dalýnda durmaz yerik
gelse o günler derim
anmazlar adýmý bile
unuttuðum sevgililerim
göktüm
dalgalýydým denizler gibi
duruldum, çöktüm,
savrulup gittim yele
silindim kumsaldaki izler gibi
Þaban AKTAÞ
19.02.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.