bu sabah inatla açtý gözlerini bu þehir
elimde bir mentollü mendil
daha çekilmeden acýsý burnumun kabzasýndan
çökmüþüm sigaranýn boðazýnda
çektim çekeceðim tetiði
mermi diþlerimin arasýnda
odam küften saray
çoðaltýrken illegal yalnýzlýðýmý
yataðým kana çaðýran bir katil ruhunda
susuyorum bir sonraki aðlama nöbetine kadar
yenisi iniyor dudaðýmýn kenarýna baþ kaldýran gözyaþýmýn
ben daha bir öncekine alýþmadan
elimde mentollü mendil, kokusu kesiyor acýdýðým yeri
baþýmýn uðramaya üþendiði o yastýðýn kaný çekik
daha taze üstünde yüzümün rutubeti
saatin oynak ibresi bozuyor tüm oyunu
yelkovan küskün akrep þahta
yalpalýyor duygularým
bir ileri bir geri ...
yorgunum en az þu ýslak caddeler kadar
ne kadarý sýðarsa o kadarý penceremde
infaz etmek ne kolay çekince perdeleri
her bir ayak izini ezmek þu boþ gecemde ne kolay !
daha bir adým öteye bile koþmadan kanatýyorum kendimi
elimde mentollü mendil, öptürüyorum izlerimi
öðleden kalma ya da biraz daha evvel
tenimin ayaz yiyen yerleri bile uslanmýþ
karýncalar kadar olamadým deðil mi
akþam çarþaf sererken gün yataðýna
onlarý bile toprak kucaklamýþ
kapýdan çýkmayalý hayli oldu
hücrem kaçacaðým yerlerinden paslý
bir aynam olsun isterdim yüzümü yýkamak için
benden daha yaslý ...
rüzgarý alýp sýrtýma çýkmalýyým içimin bu alaca sokaklarýndan
bir avazda sarýlýp öpmeliyim bu sessizliði
ben ki;
usul usul ölmeyi seven bir serseri
masumca kýsýlýp dudaklarýmýn arasýna
belki arkamda bir kaç hece þiiri
çýplak ayaklarýmla kirletmeliyim bu þehri
tek týnýya tahammülüm yok
ihtiyacým yok
sevdam yok
bir gözyaþým var kovsam gitmez
bir de elimde mentollü mendil
ben bile yokum bu karmaþa da
bir dalgýn gözlerim var ivedi
ne / dense suçluyum
nedense suçlu
birde kopasý dilim , herkesi adam sanýp laf edecek kadar adi
bir gözyaþým var
bir mentollü mendil
asýlmalýyým göz kapaklarýma ilk ikindi
baþ ucumda yanmaktan býkmýþ bir kandil
Gülþah Gayret / Tekirdað