Vahþice kanatlarý kýrýldý bir güvercinin, Uçamadý elinden alýndý onun özgürlüðü. Ömrü çok kýsa oldu taze açan çiçeðin, Siyah perdeler örttü onun,sýcak gülüþünü.
Soðuk topraða gömdüler yanmýþ bedenini, Hayvanlar bile yapmazken böyle vahþiliði, Assan dahi canileri,geri getiremezsin gideni, Nasýl yargýlayacaksýn?olmayan dünya adaletini.
Þehvetine ve uçkuruna düþkün o þerefsizlerin, Güneþi,ýþýðý bile görmelerini engelleyeceksin, Topraða giremediler ama daha beter edeceksin, Yapmalýsýn,bu dünyada huzur ile yaþamak için.
Bugün bir Özgecan gitti,daha yirmi yaþýndaydý, Gencecik bir öðrenciydi,ömrünün baharýndaydý, Ama hayattan koparýldý,kýrýldý,daðýldý ve yakýldý, Çakal sofrasýnda yemek yenildi ama hesabý kaldý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.