Özgecan
Özgecan
Kaç yüz yýl geçerse geçsin
Ayrýlýk rüzgarýn hýþmýn da!
Surlarý mý parçalayan güllerin dilinde
Sonsuzluðu arayan bir çýðlýk
Gülmeleri unuttuðumuz bir zaman dilimi
Daðlarým susuz, ýrmaklarý m yurtsuz….
En koyu yalnýzlýklarý anlatýr
Bazen yýldýz kümeleri
Ýçimizi harabeye çeviren katiller dolaþýr
Ay düþmeyen nice gecelerde
Zifiri karanlýklara saklanmýþ
Gövdemizi paralayan, puþtluk
Bir yanýmýz varlýk, bir yanýmýz yokluk….
Tüm masallar böyle baþlar
Bir Özgecan varmýþ
Bir Özgecan yokmuþ yokmuþ
Öyle söylüyor babasý
Gözleri fersiz, gülleri gonca sýz…
Sevinçleri vurulmuþ bir çocuk
Yanmýþ hayat ormanlarýnda
Sesi albatroslarýn çýðlýðý olmuþ!
Savurur acýnýn küllerini göklerden
Sularý eksilir nehirlerin
Denizler kendi içine çekilir
Güneþe simit asýyor bir çocuk,
En bilinmez duruþlarýn ütopyasýnda…
Abdullah Oral
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.