BEN NE KÖLE NEDE MALIM
Ben ne köle nede malým,
Söyleyin Özgecanlar geri gelecekmi?
Ben neyim?
Kendi göbeðimizi yine kendimiz keseceðiz.
Bu benim aðýdým.
Bu benim þiirim.
Aha! þuram yanýyor.
Gözlerim kurudu artýk aðlamýyor.
Öylece kuru kuru bakmaktan,
Yüreðim donuyor.
Ýþte bu benim feryadým !
Ne kýna yaktým, nede sürme çektim.
Ellerim tileþkeli,
Ayaklarým nasýrlý.
Ekmeðim kuru,
Katýðým su.
Bebem uyur aðaçýn altýnda.
Þu köpek var ya þu köpek!
Baþ ucunda soluyan,
Aðladýkça bebeðin yüzünü yalýyarak avutmaya çalýþan,
Þu köpek!
Bizi düþünen baþka kimse yokmu?
Hayvan deðiliz insanýz!
Dövüyor,sövüyor caný isteyince seviyor,boþ ol diyor boþuyor..
Biz neyiz bacým, biz neyiz!
Anadolu kadýný !
Kimsenin görmediði tanýmadýðý zarif, narin,,kýrýlgan,
Anadolu kadýný...
Þimdi bas bas baðýranlar neredeydi ?
Bu acýlarý yaþatmadan önce,
Soruyorum!
Bizi savunacak insanlýk yokmuydu?
Varsa nerede....?
Cem
17.2.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cemil Ateş Şiir Yazarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.