Ýþ çýkýþý uðradým karþý çiçekçiye bir demet kýrmýzý gül aldým sessizce yan gözüyle süzerken anladý fakir paranýn üstü kalsýn dememden anladý zahir adýmlarým önce götürdü küçük bir meyhaneye iki sert atýp baktým saatime gece yarýsý yakýndý dýþarda keskin birde soðuk Yar kokusu vardý bu gece havada gözleri yolda beklerdi beni kalktým yalpalamadan çýktým dýþarý donmuþtu titrek lambalar kar altýnda kýzacaktý yine niçin çýktýn bu havada dýþarý donacaksýn..! ama görmeden duramazdým istersem donsam da... Sýcak bir oda sereserpe uzanmýþ yataðýna pejmürde bir gecelik saða sola saçýlmýþ giysiler uzan dedi uzan gel yanýma deli bak donmussun bu güller bana evet dedim sana aldý elimden ýslatmadý vazoya kalbine yakýn tuttu kokusu deðdi dudaklarýna o ne güzellikti yarap sanýrsýn peri kýzý sancýlý gecede doðmuþ kýlçýktan ay gibi sabah yakýn yorgun düþmüþ bedenler cennet bahçesinde kalmýþtý seviþen yürekler...
cem antalya 20.12.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cemil Ateş Şiir Yazarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.