Kuyu

Sýrtý dikleþiyorken
Bazý sözcüklerin,
Gövdesinde koca gedikler açýlýyor
Tüm bildiklerimizin.

Avuçlarým sýzlýyor
Günü ikiye bölerken ben.
Ne yandan sarýlsam kendime
Sýyrýlýyorum kendimin içinden
Tek bir hamleyle.


Az ileride,
Kedimin cansýz bedeni.
Bir anki ,
Zamanýn içinde
Zamanýn dýþýnda
Kucaklýyor evren ruhumu
Oracýkta.

Yerli yersiz öylece duruyorum
Bir insan var diyorum
Bir de yanýnda kuyu.
Boþ kuyu,
Yaný baþýnda durup
Her geçen günü
Geceleri yutuyordu .

Þimdi ,
Dolmaya yüz tutmuþ kuyular
Beni aðlatýyordu...

















Sosyal Medyada Paylaşın: