Güneþi selamlýyordu rüzgâr, Kar bembeyaz bir sayfa ayýrýyordu. Aðaçlar yeþile boyuyordu umutlarý. Daðlar güneþe göz kalemi, Ve ýrmak; Ezgisi güzel bir þarkýnýn nakaratý gibi, Geceler daha bir güzel onlarla, Kimin gücü yeter ki bu ahengi bozmaya. Bir annenin doðum sancýsý misali þiir, Al uçurtmaný koþ yeni umutlara. Asla pes etme.
Sana bakarken aðzýnýn suyu akmýþ gibi göðün, Yoksa böylesine coþmazdý þelale. Ýçin ýsýnsýn diye var sanki termal, Renk katýyor sana rengârenk çiçekler. Ben de senin gibiyim Yalova’m. Depremler görse de yüreðim. Hala ayaktayým.
Karar veremediler bir türlü adýna. Kâh mutlu dediler, Kâh umutlu kâh umuttur. Zatý þahanemde adýn, Mutluluktur…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.