TREN
Beni sessizce býrakýp giden
Bütün özlediklerimi, alýp götüren
Nereye gideceðini bile bilmeden
Hasretin gözlerimden süzülen
Aklým hep o vagonda kaldý...
Elimde bir gazetem
Sigaramý yakýyorum en sertinden
Dumanýný ta ciðerlerime çekiyorum
Boþ masamda bir tek ben ve sen
Seni yüreðimde hissediyorum
Belki de ölümüne seviyorum
Ýki bardak var ikisi de dolu
Biri benim için, diðeri ise sen
Göz bebeðime gülümsüyorsun
Ne kadar çok seviyorum görüyorsun
Aklým hep o vagonda kaldý...
Hüzünlere bakýyorum, camdan dýþarý göz ucuyla
Bakýþlarýmda gri buzlar
Ýçim öyle sýzlar
Yine gurbetin yorgun yokuþlarý
Unutamýyorum aðlayan o kuþlarý
Seni de asla unutmuyorum
Resmini çiziyorum cama ellerimle
Bir sevdanýn gölgesi düþüyor yüzüme
Aklým hep o vagonda kaldý...
Ayaklarým koltuða gerilmiþ
Hayatýn tüm aðýrlýðý üstüme
Her þey ne çabuk ta deðiþmiþ
Bir ben miyim deðiþmeyen
Hayalini görür gibiyim
Yol seli düþer gözlerime
Aþk rüzgarlarý eser yüzüme
Aklým hep o vagonda kaldý...
Toparlanmam gerek
Bir kýz geliyor yanýma/ oturabilir miyim ?
...Lütfen dolu masam !
Kýz dönüp gidiyor
Arkasýna bile bakmadan
Benim kim olduðumu bilmeden
Sisli duvarlar sarýyor etrafýmý
Aslýnda giden sen
Beni sessizce býrakýp giden
O tren...
Aklým hep o vagonda kaldý.
Behçet Bük 707/16.2.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.