Baþa döndüm iþte yine düþünürken seni Ýçimden diyordum,ben en çok seviyorum neyi? Tabii ki seni,illa önceden bir de kalemi Ve de satýrlarýmý döktüðüm defterimi Onlar ikisi zaten ben gibiler,ayrýlmaz ikili Kýskan istersen veya da kýskanma tasasýz sevgili Yine sarýldým iþte onlara biliyorlar halimi Ve sanýrým bileceklerdir de ebedi. Zaten gidiyorum dedin öyle deðil mi? Müsade bile istemedin,düþüncen nedir bilmem ki* Ama hissettiðim bir þey var ki eminim,sanki... Kýrýldý bu bizdeki aþk zincirinin kilidi. Kararsýzým,baþlardayým delaleti iyiye mi? Belki deðil mi neyse o hal bilemem ki? Bazen manasýzlýklar sarar kiþinin içini... Yorgunum uyuyup bitirmeliyim bu karanlýk geceyi.
21.02.2008. M.Decdeli.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.