döndürüp durduðunuz þey bana ait ýþýk uçlu gülüþ gibi etrafýnýza karýþan mahmur duygunun masumiyeti da bana ait sizi severken düþürdüðüm bu aþkýn gitmesi de
fakat unuttuðunuz göðün kayýt edici kalbi heyecan içinde bekleyenlerin yorulduðu her yeni yüze bir mutluluk kaidesi ekleyip onu seven dokunaklý sevdanýn yükü basit adýmlarla ilerlerken büyüsünü üstümüzde tutan iki yaný merasim çiçekleriyle örülü eski yol bildiklerini söylemezler mi
an öðütülür bu cenderede kim deðse kaybolur oysa gözle görülmeyen daha neler var aklýmýzýn dalgalarýnda her an sahile vuran ölü balýklar
o zaman açýlýp saçýlmasýn akmasýn boþluðun sýcak ve hafiflemiþ rüyasýndan ezgi uçlu dalgýnlýkla seyrederken onu yokuþ baþýnda küçülen gölgelerin hüznüyle batmasýn yeniden doðup yüreðime.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.