Mâdem; “ - sen Hýzýr’sýn, ben Mûsa “ dedin
Ne diye Hýzýr’a eza edersin?
Ben mi tâlip oldum? Kendin istedin
Akþam sabah býkmaz ceza edersin!
Kýbleyi gösterdik dedin; - ne gerek?
Câmide kalmadý sayende direk
Namazýn rüknüne kýrk þerh düþerek
Beþ vakti bir anda kaza edersin.
Ördüðün hasýrýn her yaný delik
Hesaplarýn günlük, kazanç gündelik
Mýsrabozan’larý tutar; üstelik
Edebî meclise âzâ edersin.
Bilmem ne bulursun sazda, sazanda?
Sarhoþ kefâleti geçmez mîzânda!
Bozuk þaraplarý paslý kazanda
Kaynatýp kaynatýp boza edersin.
Hayâlî yýldýzdan nasýl olsun taç?
“ Üstadýn, üstaden “ üstada muhtaç
Sanat, sanatkârlýk ne güzel araç (!)
Kalkýp gazâmýzla gazâ edersin.
“ Aðabey “ tahtýna çýkýnca “ kanki ” ?
Nezdinde kavuklu Mevlânâ sanki
Nasýl bir nazardýr anlamadým ki
Odunu Yunus’la hiza edersin.
Deðer ne demekmiþ gösterir zaman
Hangi imeceyle kalkacak harman?
Hind borazanýndan gelirse ferman
Korkarým Vahþi’yi Hamza edersin.
Ne cambazým ne de yürürüm ipte
Bana yer olur mu böyle ekipte?
Iþýða, güneþe sýrt çevirip de
Geceyi kendine fezâ edersin.
Üç deðil, beþ deðil bak kaçý aþtý!
Sözün hükmü bitti, dile dolaþtý
Böyle Mûsalýða asâ da þaþtý
Artýk kendin ile niza edersin…