İşkencede susabilen bir hayvanmış bedenimiz.

Elbet korkmasýna korkmadýk ya adüvden
Birinci þube ikliminde geçerken ocak, þubat, mart.
Boðazýmýzdan aceleyle uçup giderken binlerce kuþ,
Meðer iþkencede susabilen bir hayvanmýþ bedenimiz.

Kaçýyorum kendi tabutumu taþýmaktan bütün cinayetlere,
Bütün bahçelerde nevrozlu güller açar bu mevsim,
Özgürlük alnýmýzý okþayan hain bir mermi olmasýn
Ah keþke yakabilsem bu þehrin günahlarýný nar içinde

Kekik kokan daðlardan, ýþýða benzeyen saðanaktan
Bir gemiden düþer gibi, erguvanlara takýlmadan
Bitten pireden, sakallarýma ceset doldurmadan
Peþimizde ambülâns, peþimizde yaban eþekleri, yel deðirmenleri

Allah’a emanet gidiþimiz, sular dökülmeden arkamýza
Düþüyoruz dipsiz kuyuya, burasý Yusuf’’un düþtüðü kuyumudur?
Bu zebanilerde kim, kuyunun içinde seyahat
Pis kokular geliyor, burada Ýstanbul yok,

Ýstanbul uzaklaþtýrýlmýþ saçlarýmýzýn renginden
Kefen sarýyoruz günlere, bak þu kol bacak kýranlara
Cesur martý sesleri geliyor dýþarýdan, burada kemik sesleri
Adres bulamayan çýðlýklar yükseliyor yakýnlardan

Dünyaya meydan okuyoruz akrep yuvasýnda gözlerimiz kapalý
Beyaz yelkenliler geçiyor karanlýðýn en koyusunda
Artýk ölebilirim kendimi yaþatmak için güz çocuklarýna
Ah bir bilseniz ne anlatmaya çalýþýyorum asýl, farkýnda mýsýnýz?

Bu yýlanlar kuyusundan geçtik sarýlýp gövdesine türkülerin
O yýlanlý kuyular hala kanlý gömleðinde Yusuf’un,
YUSUFLAR BEKLER.




Sosyal Medyada Paylaşın: