küllerin sakladýðý yangýn artýðý sesini
araladý gözleriyle
ölmüþ bir zamaný soludu ciðerlerine
etinde irkilen olmadý
soðuk deðildi ilkin yumuþak ve aðýr bir kelimeyle
sürgün aklýný yeþertti
denizin ufkunda tuttuðu bakýþlarýný
almadan sustu aþk elini
diðer elinde hayatýn gailesi
ve saðýr eden gürültüsü vardý
yürümek faslýna geçti
her adýmýnda ya unutulursam endiþesi olan
yok olmak kadar kahredici kan uygarlýðýna
ah sevmek kendini yaratmanýn gücünde olmaktý
bir yonga gibi saðýldýðýný hissetti yeniden
sevgilini tenine
akþamý körelten alacalýktý yokluðu
kalemle yazmayý öðreteni
ve kan pýhtýsýndan yaratanýný fark etti
aþk eðer bir yükse sinede
onu veren taþýtacak gücünü de verir diye
sýrtlandý içinde birikeni
yola koyuldu
yol koyuldu önüne
yol onundu
kaç kuturdu kollarýnda teslim olduðu aþk
ve kaç zamanlýk nefesi vardý
umursamadý