Kimsesiz Kim

masanýn üzerine býrakýlmýþ
bir bardak suda býrakýp izini
kuþlar üzerine yorumsuz bir düþe razý
dýþarýnýn soðuðuna yabancý bir kimlikle sýkýcý
tüm mavileri eski ve yarým
yalnýzca kentler biriktirmiþ sonrasýna
kederi bölüþememekle eþ tutmuþ
özrü kabahatinde þiir sanki...
kim ki...

öylesine yabancý
öylesine fütürsuz müsrif zamana
yeni yalnýzlýklar peþinde
uslanmaz bir ölü
kül rengi sabahlarý kendine saklayan
kimsesiz bir ihtiyarlýkla avuntulu
düþünceli yaðmurlara tutkun
soba yanarken akþam geliþleri hayatla kirli
uykuyla ölümlü bir rüyada kýrýþýk yüzlü
kim ki...

kavuþmalara denk gelen yeri özürlü
balkon kuþlarýyla yetinmekle meþhur iþte
çiçekleri sulamayý unutmuþ bir þair yüreði
adýmýzýn yanýnda efsanesiz bir sonla zedeli
kavþak yoksunu kentleri düz bir sevgiyle yoðurup
kendi üzerinden de geçti
kim ki...

artýk üþümeyi özlemek
yanmayý unutmak zamansýzlýðý
bir de tek ona...
evi en sevdiði penceresinden yaralý
rüyasýz
riyakar bir karanlýktan sýyýrmýþ
týpký sessizliðe gömüp acý kahkahasýný
yavaþ bir ömürle aniden doyurur gibi
kaçýrdýðý kayan yýldýzýn þavkýný
bir tek kendi hariç
yazgýsý yalnýzlýktan yamayla oyalý
her kim varsa...
kim ki...


gemi gölgeleri geçer üzerinden
bütün kabuslarýndan annesine yetiþir
sabahý tozla anýmsar
aðaç hýþýrtýlarýndan ezgisi
suskusu sonsuzluða tutkusundan
damarlarý gökkuþaðýndan bir kalpte
kývýrcýk saçlý bir çocuðu avutur
gözleri gözyaþlarýna saksý
üþümekten terli
terlemekten üþütük
yataðý adsýz mezardan ýssýz
gülüþü hep bir baþkasýnýn artýðý
her acýdan sorumlu kendine küs
ve nedense yine kendisidir son duraðý
kim ki...





kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: